Sylvia’s ritueel voor het aanvaarden van levend verlies bij dementie
Vijf prachtige kaarsen op een mooi goudkleurig dienblad. Elke kaars staat symbool voor een fase van de relatie van Sylvia en Pieter. Hun relatie is de afgelopen twee jaar drastisch veranderd sinds Pieter de diagnose dementie heeft gekregen. Hij ging voor een knieoperatie het ziekenhuis in en kwam nooit meer thuis. Een herseninfarct na de operatie leidde via herseninfarcten tot vasculaire dementie.
Inmiddels is de dementie in een ver gevorderd stadium en herkent Sylvia’s partner haar vaak niet meer. Het lukt Sylvia inmiddels steeds beter om goed voor zichzelf te zorgen en door te gaan met leven. Maar Pieter is altijd in haar gedachten en ’s nachts ligt ze vaak wakker met een schuldgevoel. Mag ik naast mijn verdriet en zorg voor Pieter wel genieten en bezoek ik hem wel vaak genoeg? Ze wil hier verandering in brengen. Het levend verlies van haar relatie aanvaarden en alles wat daarbij hoort omarmen. Alles mag er zijn. De momenten dat ze kan genieten en ontspannen en de momenten dat ze zich daar schuldig over voelt. Momenten van verdriet en momenten van blijdschap. Alleen, met anderen of in het bijzijn van Pieter. Dit wordt het thema van haar ritueel.
Tijdens haar ritueel luistert Sylvia heel bewust naar de zorgvuldig uitgekozen muzieknummers per fase van hun relatie. Vreugde en verdriet wisselen elkaar af. Als Sylvia er klaar voor is blaast ze telkens symbolisch een kaars uit om te aanvaarden dat die fase voorbij is. De herinneringen aan die fase neemt ze mee in haar hart. Zo komen we uiteindelijk bij de grote kaars in het midden die staat voor het nu. Tijdens het prachtige Fields of Gold van Sting, doorvoelt Sylvia waar ze nu staat en dat alles er mag zijn. Na het nummer nogmaals afgespeeld te hebben is Sylvia er klaar voor om dit te omarmen en de nieuwe fase in te stappen. De laatste grote kaars blijft branden. Deze kaars kan ze nog regelmatig aansteken op momenten dat ze er behoefte aan heeft.
